INGMAR BERGMAN

Wiarołomni

REŻ.: ARTUR ILDEFONS URBAŃSKI

Wiarołomni to dramat opisujący skomplikowane relacje trojga bohaterów uwikłanych w burzliwy związek. Prawda i kłamstwo, ludzkie słabości, silne emocje, nienasycony głód życia – to wszystko sprawia, że jest to opowieść o wymiarze uniwersalnym. Sam Bergman wyznaje, że Wiarołomni to „dramat namiętności”, „prawie thriller”, oparty w dodatku na motywach autobiograficznych. Jeden z bohaterów – „reżyser Bergman” – pisze scenariusz o rozpadzie małżeństwa. Pracuje z aktorką, która jest jednocześnie tworem jego wyobraźni. Dzięki tak poprowadzonej narracji  historia nabiera głębszego znaczenia – wkraczamy w świat starszego mężczyzny, który rozlicza się ze swoją przeszłością. Bohaterka staje się medium, przez które ujawnia się cały dramat, cała historia.

Premiera: 31 stycznie 2010
Czas: 3 godz. (1 przerwa)

Dla grup zorganizowanych ze szkół ponadgimnazjalnych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: edukacja@trwarszawa.pl).

Spektakl wystawiony w porozumieniu z Josef Weinberger Limited w Londynie, za zgodą Ingmar Bergman Foundation.

Obsada

TWÓRCY

  • Artur Ildefons Urbańskireżyser
  • Tadeusz Szczepańskiprzekład
  • Magdalena Maciejewskascenografia
  • Hanna Kulentymuzyka
  • Jacqueline Sobiszewskireżyseria światła
  • Anna Nykowska-Duszyńskakostiumy
  • Agata Awrukasystentka reżysera
  • Maja Skrzypekasystentka scenografa

Świetne przedstawienie (…) uwiera jeszcze długo po wyjściu z teatru. To nie tylko wnikliwe studium zdrady, to przede wszystkim obraz kompletnego rozpadu człowieka.
Agnieszka Michalak, Dziennik Gazeta Prawna

Urbański pyta wyłącznie o realne skutki zdrady. Nie ocenia, nie poucza. Bohaterowie Wiarołomnych udowadniają, że zdrada jest zawsze świadoma. Wiedzą, że pociągnie za sobą jakieś konsekwencje, ale odsuwają czas kary w nieokreśloną przyszłość. Robią krok w przepaść i podczas spadania zawsze patrzą w dół.
Łukasz Drewniak, Przekrój

Wiarołomni z TR Warszawa z wielką rolą Mai Ostaszewskiej idą krok w krok za znakomitym tekstem szwedzkiego wizjonera. Jest w przedstawieniu Artura Urbańskiego wściekłość, współczucie i oskarżenie teatru jako narzędzia uzurpacji.
Jacek Wakar, Dziennik Gazeta Prawna