Za drzwiami teatralnej garderoby toczą się wieczorne rozmowy czwórki zaprzyjaźnionych aktorów. Słychać cytaty z Premiery Johna Cassavatesa – artyści co jakiś czas przerywają dyskusję, by odegrać swoje ulubione fragmenty filmu. Podczas jednej ze scen wychodzi na jaw, że aktorka Ola utraciła swój wielki dar, jakim jest jej "czar osobisty". Na szczęście z pomocą przychodzą koledzy. Rozpoczyna się wielkie poszukiwanie straconego "czaru", które wiodąc widza przez labirynt filmowych wątków i teatralnych motywów, dostarcza mu porządną porcję śmiechu i dobrego humoru.

Ragazzo dell’ Europa to pierwszy zrealizowany w Polsce spektakl niemieckiego reżysera René Pollescha, związanego na stałe z berlińskim teatrem Volksbühne. Urodzony w 1962 roku twórca jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli teatru postdramatycznego. W swoich sztukach poddaje krytyce relacje międzyludzkie, oparte na konsumpcji i wzorach z popkultury. Jego oryginalny język teatralny oparty jest na parodii i autodemaskacji, Pollesch zderza motywy ze sztuk bulwarowych i telenowel ze współczesnymi teoriami społecznymi i politycznymi. Zrywa przy tym z iluzją: aktorzy w jego spektaklach nie wcielają się w postaci, pozostają sobą – wykonawcami, których zadaniem jest przekazanie tekstu. Improwizują, demonstrując swój własny stosunek do sztuki i poruszanych w niej problemów. W Ragazzo dell`Europa grają siebie – artystów, którzy próbują zrozumieć swoją własną rolę, badają, do czego zmusza ich tradycyjny teatr, a na co im nie pozwala i gdzie jest ich miejsce na rynku.

premiera: 26 maja 2007
czas: 1 godz. 20 min

bilety: 70 zł (normalny), 30 zł (ulgowy), 30 zł (wejściówka)

Dla grup zorganizowanych ze szkół ponadgimnazjalnych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: edukacja@trwarszawa.pl).

Spektakl powstał w koprodukcji z Goethe-Institut Warschau, przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.

Filmowani za kulisami (na scenie jest ekran) Agnieszka Podsiadlik, Aleksandra Konieczna, Tomasz Tyndyk i Piotr Głowacki opowiadają o sobie, dostajemy blisko dwie godziny świetnej, prowadzonej w zawrotnym tempie zabawy. Przerzucając się rolami i kostiumami, aktorzy roztrząsają mechanizmy reprezentacji, badają możliwość bycia sobą w roli, rozpaczają nad utratą czaru - rodzaju charyzmy, który wyróżniał ich z tłumu i pozwalał wychodzić co wieczór na scenę.
Aneta Kyzioł, POLITYKA

Projekt Pollescha to przewrotny komentarz do rzeczywistości, która coraz bardziej traci jakąkolwiek realność. Która gubi się w wielości i przesycie. Rozcieńcza się w kopiach, cytatach i symulakrach. Choć w „Ragazzo” Pollesch pokazuje, że nie można znaleźć prawdy w teatrze, to mimo wszystko mu wierzymy. Bo wydaje się, że prawdy już dawno nie ma. Albo może jest ich zbyt wiele, by miały jakiekolwiek znaczenie.
Agata Tomaszewska, krytykapolityczna.pl

Zwykło się sądzić, że to, o czym mówi Pollesch, to problematyka dla lewicy. O teatrze Pollescha powiada się czasem, że jest właśnie lewicowy, skrajnie liberalny, anarchistyczny. Nie wiem, czy istotnie dyskusja, którą prowadzi Pollesch, została przez kogokolwiek zarezerwowana. Myślę, że powinna działać na wyobraźnię każdemu myślącemu uczestnikowi życia społecznego. Każdemu człowiekowi, także tradycjonaliście, który rozumie, że wszyscy i zawsze podlegamy rozmaitym uwarunkowaniom psychologicznym i kulturalnym, że jesteśmy w nieustannej presji tradycji, przyzwyczajeń, norm, zwykłej biologii.
Marek Radziwon, TEATR

WYJAZDY

Le-Maillon, Strasburg, Francja (12-14.12.2008)

Patroni teatru