Robert Bolesto

STRACH

reż. Małgorzata Wdowik

  • najbliższe spektakle: 10-12 stycznia 2020

    Spektakl Małgorzaty Wdowik i zespołu czerpie inspiracje z klasycznego kina grozy, jednocześnie kreując własny, niepowtarzalny świat, w którym pierwotne lęki spotykają się z najnowszymi technologiami. Dzięki nowatorskiemu użyciu dźwięku widz może zanurzyć się w świecie sennego koszmaru wykreowanego na scenie.

    „Strach” to próba dotarcia do źródeł naszych własnych lęków. Twórcy szukają ich w opowieściach ludowych i popkulturowych, we wspomnieniach rodzinnych i doświadczeniach politycznych. Budują z nich rzeczywistość między fantazją a snem, w której najważniejsza staje się walka o swój strach. Jeśli wiesz, że gdzieś tam mieszka przerażające COŚ, to nie dajesz się oszukiwać. Kontrolujesz zamiast być kontrolowanym. Sam decydujesz, kto rządzi strachem. Nie bój się bać!

    premiera: 28 kwietnia 2018
    czas: 1 godz. (bez przerwy)

    bilety: 70 zł (normalny), 30 zł (ulgowy), 30 zł (wejściówka)

    Uwaga! W spektaklu używane są światła stroboskopowe!

    Dla grup zorganizowanych ze szkół ponadgimnazjalnych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: edukacja@trwarszawa.pl).

    W sztuce wykorzystano parafrazę fragmentu tekstu piosenki Ludwika Starskiego „Ach śpij kochanie” oraz „Babilońską kołysankę” w tłumaczeniu Jacka Telengi.

    W spektaklu wykorzystywane są sztuczne dymy i światło ultrafioletowe.

    Spektakl powstał w ramach nurtu programowego Młody TR, w ramach którego TR Warszawa wspiera rozwój nowych talentów teatralnych, prowadząc takie projekty jak np. Teren Warszawa, Teren TR, Debiut TR, rezydencje artystyczne, gościnne pokazy prac dyplomowych i spektakli, czy przedstawienia repertuarowe, do realizacji których zapraszani są debiutujący twórcy i twórczynie. TR Warszawa pełni rolę artystycznego schronu, w którym młodzi artyści i artystki mogą eksperymentować i realizować swoje pomysły na teatr. W ramach programu Młody TR w ostatnich sezonach artystycznych swoje spektakle zrealizowali m. in.  Anna Karasińska („Ewelina płacze” i „Fantazja”), Piotr Trojan („Grind/r”), Magda Szpecht („Możliwość wyspy”), Wojciech Blecharz („Soundwork”), Katarzyna Kalwat i Marta Sokołowska („Holzwege”), Małgorzata Wdowik („Piłkarze” i „Strach”) oraz Jędrzej Piaskowski („Puppenhaus. Kuracja”).

    Obsada

    TWÓRCY

    • Małgorzata Wdowikreżyseria
    • Robert Bolestotekst
    • Joanna Ostrowskadramaturgia
    • Tomasz Mrózscenografia
    • Dominika Olszowykostiumy i wideo
    • Katarzyna Szczerbareżyseria dźwięku
    • Aleksandr Prowalińskireżyseria światła
    • Malwina Szumacherasystentka reżyserki
    • Małgorzata Nawrockaasystentka scenografa
    • Krzysztof Bagiński operator zdjęć wideo
    • Ramona Nagabczyńskakonsultacja choreograficzna
    • Karolina Gębskainspicjentka
    • Katarzyna Białachkierowniczka produkcji

    „Strach” trafia celnie w zapomniane, przysypane czasem lęki z rodzaju obawy przed wejściem do ciemnego lasu albo potworem, który zakradnie się do naszej dziecięcej sypialni, gdy zasypiamy. (...) „Strach” oferuje najbardziej dziwny wieczór teatralny, jaki dziś oferuje miasto. Warto zaryzykować."
    Jacek Wakar - ONET.PL - KULTURA

    „Są w tym spektaklu ludowe klechdy czy ich współczesne odpowiedniki - horrory klasy C z dawnych kaset VHS. Ale są też lęki bardziej egzystencjalne: samotność, śmierć czy bezradność w chorobie czy starości. Czasem w teatrze trzeba pójść bardzo mocno w hollywoodzką tandetę, absurdalny żart czy przerysowanie, żeby powiedzieć coś na poważnie."
    Witold Mrozek - Gazeta Wyborcza

    "W "Strachu" Wdowik można się zanurzyć jak w performatywnej instalacji, która atakuje zmysły. Tekst Bolesty jest jak równoległa, dziwna opowieść złożona z fragmentów złych snów. To doświadczenie z pogranicza snu i jawy -– zdecydowanie bardziej cielesne i sensualne niż intelektualne. Afabularność tego oryginalnego widowiska sprawia, że możemy śledzić własne doznania, które stają się równorzędną treścią teatru Wdowik. Świat zaproponowany przez twórców przypomina nieco rzeczywistość po katastrofie: opada pył, czas spowalnia, wszystko jest obce i odczłowieczone."
    Marcelina Obarska - culture.pl