Spektakle w styczniu 2019 prezentowane są w TR Warszawa/Marszałkowska 8
Spektakl דוד נוסע לישראל („Dawid jedzie do Izraela”) Jędrzeja Piaskowskiego i Huberta Sulimy to teatralna fantazja odnosząca się do wielowiekowej historii i kultury Żydów w Polsce.
Przedstawienie rozpoczyna się od próby rekonstrukcji realiów Marca 1968 roku. Trwa antysemicka nagonka. Polscy rodzice, wychowujący adoptowanego chłopca decydują się przywrócić mu jego dotąd ukrywaną, żydowską tożsamość. Ich zmagania z obowiązującymi narracjami i stereotypami dotyczącymi relacji polsko-żydowskich prowadzą ostatecznie do niezwykłego rozwiązania.
W trakcie pracy nad spektaklem twórcy, wychodząc od obchodów 50. rocznicy wydarzeń Marca ’68, próbowali zbadać z różnych punktów widzenia dzisiejszy, szeroko rozumiany dyskurs polsko-żydowski i przyjrzeć się używanym w nim retorykom, dominującym narracjom i figurom.
Osią tematyczną spektaklu jest zbiór opowieści i narracji wyrosłych wokół kulturowej figury Żyda, obecnej w pamięci zbiorowej, zarówno historycznej jak i współczesnej. Nakładające się plany czasowe tworzą baśniową, groteskową rzeczywistość polsko-żydowskiego uniwersum, w którym "typowa" polska rodzina z okresu PRL-u spotyka się z postaciami historycznymi, m.in. z Władysławem Gomułką, Aldoną Giedyminówną, żoną Kazimierza Wielkiego, czy nawet z królową Polski Maryją z Nazaretu. Jednocześnie spektakl ma formę parabolicznej opowieści skonstruowanej w reakcji na zajścia polityczne, podobną do gestu, na jakim oparta została słynna "marcowa" powieść Andrzeja Szczypiorskiego pt. „Msza za miasto Arras”.
Od twórców:
Zależy nam na próbie zbudowania perspektywy łączącej, która choć na chwilę wymykałaby się dotychczasowym narracjom. W naszej opinii charakter dyskusji na "tematy polsko-żydowskie" najczęściej - także nieświadomie - generuje wyłącznie podziały i utrwala w zbiorowej świadomości figurę Obcego-Żyda. Dlatego celowo podważamy klisze obecne w tych dyskursach, a także odżegnujemy się od wspólnego dla obu narodów kultu pamięci, narodowego cierpienia i poprawności politycznej. Chcemy, aby nasz spektakl odgórnie zakwalifikowany jako wypowiedź na "tematy żydowskie", wymykał się tej klasyfikacji i z premedytacją dotykał także „tematów polskich”: m.in. polskiego patriotyzmu, tożsamości narodowej, czy chociażby upamiętnienia setnej rocznicy odzyskania niepodległości.
premiera: 8 września 2018 (Muzeum Historii Żydów POLIN, Warszawa)
bilety: 60 zł (normalny), 40 zł (ulgowy), 30 zł (wejściówka)
czas trwania: 1 godz. 30 min (bez przerwy)
kup bilet on-line:
>> http://bit.ly/Dawid-jedzie-do-Izraela-bilety
KUP BILET rownież na polin.pl >> https://bit.ly/2UQS8q2
Spektakl koprodukowany przez Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN I TR Warszawa.
Obsada
OBCY W DOMU. WOKÓŁ MARCA '68
Od marca do września 2018 roku Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN realizuje program „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68”, który przywraca pamięć o przyczynach, przebiegu i skutkach antysemickiej kampanii sprzed 50 lat. Program ma skłonić do refleksji, czym grozi bierność w sytuacjach dyskryminacji, ksenofobii i naruszania praw człowieka. Obok wystawy czasowej „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68” Muzeum POLIN wspólnie z TR Warszawa ogłosiły zamknięty konkurs dla młodych twórców sztuk teatralnych na projekt spektaklu inspirowanego żydowskim doświadczeniem Marca ’68. W lipcu i październiku 2017 roku odbyły się dwa pierwsze etapy konkursu, w którego wyniku wyłoniono pięć projektów, zaprezentowanych w październiku 2017 roku w formie pokazów warsztatowych. W marcu 2018 roku, w ramach warszawskich wydarzeń rocznicowych „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68”, publiczność obejrzała trzy wybrane finałowe prace – „SECOND-HAND '68” Patrycji Kowańskiej, „CZTERY TYGODNIE” Aleksandry Jakubczak i Krzysztofa Szekalskiego oraz „JUDEN R(AUS) ARRAS” Jędrzeja Piaskowskiego i Huberta Sulimy. Zwycięskim projektem konkursu jest „JUDEN R(AUS) ARRAS”. Premiera spektaklu pod nowym tytułem Dawid jedzie do Izraela odbywa się we wrześniu 2018 roku w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Po premierze spektakl będzie grany w TR Warszawa i Muzeum POLIN.
kuratorzy projektu teatralnego „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68”: Karolina Sakowicz (Muzeum POLIN), Roman Pawłowski (TR Warszawa)
współpraca kuratorska: Paweł Kulka (TR Warszawa)
koordynatorka projektu: Iwona Oleszczuk (Muzeum POLIN)
producentki: Katarzyna Białach, Marta Bielska, Magda Igielska, Natalia Starowieyska (TR Warszawa) / Ewa Opawska, Iwona Oleszczuk (Muzeum POLIN)
"Najjaśniejsza gwiazda w połowie sezonu. TR Warszawa i Muzeum POLIN wydały na świat istną perełkę."
Jeremi Pedowicz, GLAMOUR
"Sebastian Pawlak w roli Haliny po prostu wymiata. Warto jednak "Dawida..." zobaczyć nie tylko dlatego, że cała czwórka na scenie jest świetna. Ten spektakl zbliża się bowiem w niebezpieczny sposób do granicy pewnego tabu, z jakim wydarzenia marcowe są związane, mianowicie - jest zabawny."
Rafał Turowski, RAFALTUROW.SKI
"Jędrzej Piaskowski i Hubert Sulima (...) otwierają na poły mitologiczne, na poły historyczne archiwum, aby zadać pytanie o możliwość zapisania nowego rozdziału w relacjach polsko-żydowskich. Pytają o możliwość wykreowania teatralnego świata, który nie odwoływałby się do historycznego kontekstu, nie rozliczałby ani nie upamiętniał przeszłości, ale sięgając do materialnych resztek, przejaskrawień, legend i powidoków, stał się alternatywną przestrzenią polityczną, w której odnaleźć by się mogły oba narody (a może właśnie jeden, wspólny?). To nic, że świat ten musiałby tonąć w absurdzie, który unieważni poprawność polityczną. Taka teatralna fantazja jest niezwykle kusząca. W dodatku – na mapie teatralnych poszukiwań inspirowanych wydarzeniami antysemickiej nagonki Marca ’68 – niepowtarzalna."
Katarzyna Dudzińska, CZAS KULTURY
Antysemityzm najwidoczniej się nie przedawnił. Polska tożsamość nie istnieje bez Żyda – ta konstatacja jest podstawą konstrukcji zaproponowanej przez Jędrzeja Piaskowskiego i Huberta Sulimę w przedstawieniu „Dawid jedzie do Izraela” (...). Tytułowy Dawid nie tyle poznaje swoją żydowską tożsamość, ile zostaje wytworzony jako Żyd z kilku podręcznych znaków. Czekają w gotowości, podobnie jak reakcja na nie – nieuchronnie pogromowa. Antysemityzm, podejrzliwe lub agresywne spojrzenie na obcego są domyślnie obecne: w dowcipach, kołysankach, opowieściach. Ujawniają się jako freudowskie wpadki i jako znaki widoczne na powierzchni. Autorzy spektaklu nie dzielą jednak ani postaci, ani widzów zgodnie z zajmowanym przez nich stanowiskiem – wszyscy stajemy się częścią jednej wielkiej polsko-żydowskiej historii antysemickiej, wspólnie opowiadanej i wspólnie praktykowanej. Ostatnia nadzieja w Matce Boskiej, żydowskiej Królowej Polski, która jako jedyna ma władzę, by zdjąć klątwę antysemityzmu z Polaków. W następstwie tego odczarowania wszyscy zachowują się jak po lobotomii. Diagnoza pozostaje czytelna: albo agresja nasza powszednia, albo inercja i apatia. Tertium non datur."
Iwona Kurz, DWUTYGODNIK.COM
